burası evimiz

Geçen hafta bugün Yeni Zelanda'dan gelen çok acı bir haberle güne başlamıştık. müslüman bir göçmen olarak sadece bu yas ve acıyla değil aynı zamanda güvensizlikle de, çok büyük bir güvensizlikle de bir anda çarpışmış ve hatta çarpılmış oldum. İlk gün sokakta gördüğüm beyaz amerikalıların gözlerine bakmak istemiyor, hiç ama hiç güvende hissetmiyordum.





Sonra Amerikalı arkadaşlarımdan acımı hafifleten mesajlar geldi, dünyanın her yerinden bu mesajlar gelmeye devam etti. Yeni Zelandalıların, tüm ülkenin, Jacinda Ardern'in bu acıya, acımıza yaklaşma biçimleri yeniden güvende hissettirdi.

bu arada kendi ülkemi düşündüm, yıllardır hiç şaşmadan çalışan bir makine gibi öteki üreten ülkemi. 

6-7 eylül'ü, 2 Temmuz'u, 19 Ocak'ı. 

geçmişteki tüm ötekilere, bugünün ötekilerine ve yarının muhayyel ötekilerine sarılmak istedim,

burası eviniz, burada güvende olmanız lazımdı. 

burası evimiz.