nasip kısmet işte.. bir de murad etmek var..bu filme gitmeyi çok istiyordum ama çok geciktiğim için bilet bulamamıştım. akşam otobüste bulmak nasip oldu, şöyle oldu, önümde oturanlar bir sürü festival bileti çıkardılar, ben de hemen dikkat kesildim, birinin üzerinde "ben bir robotum ama sorun değil" yazıyordu ve kız o bileti gösterip "ben bu filme gidemeyeceğim ya sen bunu satabilir misin "dedi, çocuk da "kime satıyım ki" diye sesli düşününce atladım hemen "ben alabilirim" diye. cumartesi akşamı da nasipse seyredeceğim. seyredince bahsederim belki buralarda yine..
bizim bahçede çok güzel çiçek açmış bir ağaç var, sokağa girip onu görünce içimde bir şey kıpırdadı. o soluk yeşilin arasında aksine beyaz beyaz parlıyor. psikolog bey haklı olabilir ben hala genç bir insan olabilirim diye düşündüm bu çiçekleri görüp mutlu olunca.
3 comments:
nasip kısmet.. bir de murad etmek var, dediğiniz gibi ..
buna benzer bir şey yaşamıştım.
üç sene önceydi. resmi tatil olan bir gündü. fakülteye gitmeyi, sınıflardan birine girip ders çalışmayı planladım.
girdiğim sınıfta bütün sıralar boştu ama yalnızca bir tanesine oturdum. çalışıyordum; vakit geçtikçe de acıkıyordum fakat tatildi işte, etrafta yiyecek bulabileceğim açık bir yer yoktu. boyoz istiyordu canım. boyoz olsa da yesem diyordum, sonra gözüm sıranın altına ilişti. bir poşet vardı. aldım elime bir açtım ki içinde dünden kalan, tazeliğini korumuş bir boyoz duruyor. buraya kadar her şey güzel.. ama ben o anda ne yapmam gerektiğini bilemedim. imam-ı azam'ın elma hikayesi geldi aklıma. yemedim boyozu, bıraktım.
muradıma ermiştim, aradığım nimeti bulmuştum ama.. nasip kısmet işte..
:) manidar..
ben bir robot değilim ama sorun değil, kısmet...
Post a Comment