SAYFALAR

Tuesday, December 19, 2006

mahsur ama mağdur değil :)

karanlık bir binanın içindeyiz ayşe esmayla, binada başka kimse yok, çıt da yok, birden alarm çalmaya başlıyor "eyvah" diyoruz "şimdi polis gelecek geceyi burda da değil de karakolda geçireceğiz". bence geceyi o binada geçirmek gayet de keyifli olurdu ama olmadı tabii, alarmlar çalınca gelip bizi kurtardılar.. nerden kurtardılar? ayşe esma'nın çalıştığı danışmanlık merkezinden. biz lafa dalınca unutmuşuz saati, zaten en üst kattaydık, onlar da bizi unutmuşlar. sonra hadi çıkalım dediğimiz an ayşe saati fark edince binanın kapanmış olma ihtimalini hatırladı. biz o ihtimali düşünerek karanlık merdivenlerden telefonumuzun ışığı yardımıyla aşağı indik bir yandan en alt kata varınca ne göreceğiz acaba sorusuyla..ışık görecek miydik, insan görecek miydik.. muammaydı.. ışık görmeyip alarm duyunca ayşeciğin paniğine panik katıldı, ben gayet cooldum tabii :P .. neyse ki binayı yeni kapamışlar, hemen sokağın başındaymış kapatanlar, alarm sesiyle koşa koşa gelip kapıyı açtılar ve "siz nerden çıktınız ya diye sordular" ha ondan evvel alarmı kapadılar.. sonra biz güldük epey güldük.. gece orda kalsaydık nasıl olurdu diye düşünüp güldük polis gelseydi nasıl olurdu diye insanlar toplansaydı alarm sesiyle falan filan.. ama bence en komiği "mahsur kalsaydık keşke orda rahat rahat koltuklar var, yemek var, çay var internet bile var" dediğimde ayşenin söylediğiydi " bir blog açardık, ordan dünyaya seslenirdik kurtarın bizi diye" :)

24 comments:

  1. kader ağlarını örmekteydi... apartmanın çatı katında, herkesten uzakta zavallı A.N. 24 ve A.B. 25 daldıkları sohbetin derinliklerinde ilerliyorlardı. umarsızcasına :)olsundu.

    ReplyDelete
  2. olsundu, öyle de kalsındı.. çay vardı, koltuklar vardı, internet bilem vardı..

    ReplyDelete
  3. bir de fotoğraf makinamızın pilleri bitmeseydi çekerdik demiştim alarm çalarkenki halimizi. hırsız gibi hissettim kendimi. hırsız japon turistler. hırsızlık yapmak yerine fotoğraf çekmeyi, yaşamak yerine çekmeyi tercih edenler yorumun harikaydı aslıcığım.

    ReplyDelete
  4. sizin blog fikriniz süperdi :)

    ReplyDelete
  5. koltuklarda uyuyamazdık, fizyoterapideki mavi büyük minderin üzerinde uyurduk, ben az mı uyumuşumdur orada da benim uykum gelmezdi herhalde. çay yoktu ayol daha yapmamıştık. öğlenden kalan yemekler var dediğimde sevindin ama toksinlenmiştir onlar yedirmezdim sana. havuç vardı havuç suyu sıkardık :)

    ReplyDelete
  6. ama ben çok korktum aslı hakkaten ya ne varsa o kadar korkacak. sanki ıssız adaya düşmüşüz.

    soru: iki psikolog ıssız rehabilitasyon merkezine düşerse yanına alacakları üç şey ne olurdu?
    not: internet şıklarımızın arasında yok.

    ReplyDelete
  7. yerdik, içerdik, eğlenirdik, blog yapardık, felekten bir gece çalardık..

    ReplyDelete
  8. fener alırdım, bir de telefon (annelere haber vermek gerekirdi) ve de toksitlenmemiş yemeklerden ve içecekten bir sürü :) ama bunları üç dilek hakkımız var diye istiyorum yoksa yanımızdaki psikolog neyimize yetmiyor...

    ReplyDelete
  9. yanıma bir aslı bir onun aslı bir de onun aslının aslını alırdım.
    aslının aslıda aslı vardı, aslı aslıdan aslını aslını almaya gitti. yok bu isim değildi bu tekerlemedeki. ben konumuza döneceğim. sırlı olaylara..

    ReplyDelete
  10. hiç girmeyelim sırlar dünyasına rica edeceğim.. korkuyorum biliyorsunuz..

    ReplyDelete
  11. ama sırlı olaylar oluyor orada ben anladım artık. madem sinem biz kalkmada 10 dk. önce gelip şalterleri kontrol etti ve hepsini indirdi, peki neden bizim odanın ışığı sönmedi? hmm?
    ha bir de tam onlar uzaklaşırken benim içimden kalkmak geldi. sen de ne dedin ben demiştim :) aferin öngörülü kişi seni.

    ReplyDelete
  12. benim burda içim sıkıldı çıkalım dediydim.. iyi ki çıkmamışız renk oldu işte..

    ReplyDelete
  13. sırlar dünyasına hoşgeldiniz. aşkolsun renk hep var, hep olacak. yazdıklarını hangi boyalarla yazdın unuttun mu? bir de hangi rengi seçtin?

    ReplyDelete
  14. unutmadım unutamadım
    hasreti büyüttüm içimde.. :)

    ReplyDelete
  15. fosforlu yeşil. gözlerinden bellidir cevriyem..

    ReplyDelete
  16. pek bi arabesk oldunuz siz de.. ama öyle klasik arabesklerden değil, pozitif bakış açısın sahip olanlarından :)

    ReplyDelete
  17. "evrendeki bütünsel enerjinin ışığıya doldum. her şey çok güzel "

    ReplyDelete
  18. fosforlu yeşil evet auranızın renginden.

    hey cool('kul' diye okuyoruz) insan yarın akşam nerde akşam orda sabah durumları için hangi merkezde unutalım kendimizi? unutsunlar yani. evrenin merkezine ne dersin şekerim?

    'akışta düğümlenmiş büyük küçük kainat'

    ReplyDelete
  19. bak ilerde danışmanlık merkezi açarsak adını evrenin (danışmanlık) merkezi koyalım :)

    ReplyDelete
  20. iyi açalım evrenin danışmanlık merkezi sonra alarmın şifresini unutalım. annem çok kızar valla, zaten kızdı bu akşam. 'madem unutacaktınız evrenin sırrını niye açtınız merkezi'
    hani hep derler ya onu unut bunu unut bi gün kendini unutacaksın diye. hem olacakları haber verir hem de sonra kızarlar:)

    ReplyDelete
  21. aa biz kendimizi unuttuk di mi? demek böyle bir şeymiş kendini unutmak..

    ReplyDelete
  22. bilemeyeceğim. ben belgeler olmadan konuşmam biliyorsun. akademia'dan gelmiş insanlarız. nedenle birşey söyleyemeyeceğim. belgeler (fosforlu yeşil ispirtolu kalemle yazılmış olanlar) çekmecede ;) bilahare gözatarız.

    ReplyDelete
  23. Anonymous11:43 AM

    Ama blogda da başbaşa kalmışsınız.Belki kimseler yine duymayacaktı. :-)

    ReplyDelete
  24. çok kıskandım. ben de ruby ile bi yerlerde kapalı kalmak istiyorum. mümkünse interneti ve çay kahve tedarik edebilecegimiz bi makinesi de olsun.

    ReplyDelete